Cubaanse Timba is een genre van populaire muziek dat zijn oorsprong vond in Cuba tijdens de jaren 80 en 90. Het combineert elementen van Afro-Cubaanse ritmes, salsa, jazz, funk, en hip-hop, resulterend in een energiek en ritmisch complex geluid. Hoewel vergelijkbaar met salsa, staat timba bekend om zijn duidelijke Cubaanse invloeden en vaak intensere, gesyncopeerde ritmes.
Timba wordt sterk aangedreven door Cubaanse percussie-instrumenten zoals de conga's, bongo's en timbales. Deze ritmes zijn vaak geworteld in traditionele Afro-Cubaanse vormen zoals rumba en guaguancó, die worden gelaagd met moderne, gesyncopeerde patronen.
Timba kenmerkt zich vaak door snelle tempowisselingen, onvoorspelbare breaks en ingewikkelde arrangementen. Deze complexiteit onderscheidt het van meer eenvoudige salsa muziek, waardoor het bijzonder opwindend is voor dansers.
Timba muzikanten incorporeren vaak improvisatie en uitgebreide instrumentale solo's, geleend van de jazztraditie. Baslijnen en piano "montunos" (herhalende patronen) worden vaak beïnvloed door funk en rock.
Timba liedjes hebben doorgaans een nauwe relatie met dans, waarbij de muziek explosieve, dynamische bewegingen aanmoedigt. Lyrisch gezien kan timba een breed scala aan onderwerpen aansnijden, van liefde en het dagelijks leven tot sociale kwesties in Cuba.
Enkele van de meest bekende Cubaanse Timba bands zijn:
Hoewel zowel timba als salsa vergelijkbare wortels hebben, neigt timba meer naar:
De ritmische complexiteit van timba maakt het zowel uitdagend als opwindend voor dansers, vaak met snelle, gesyncopeerde voetbewegingen en spontane veranderingen in beweging op basis van het onvoorspelbare karakter van de muziek.